Παραθαλάσσιες ή ορεινές, σε όχθες γαλάζιων ποταμιών, με φόντο ανθισμένα λιβάδια
και γραφικά χωριουδάκια, ό,τι πρέπει για ανοιξιάτικα road trip.
και γραφικά χωριουδάκια, ό,τι πρέπει για ανοιξιάτικα road trip.
Βουνά και θάλασσες, χωριά σταματημένα στον χρόνο και κάστρα βγαλμένα από εικονογράφηση παραμυθιού, αρχαίες πόλεις που μετρούν την Ιστορία τους σε χιλιετίες, καρτποσταλικές παραλίες και μαγεμένα δάση. Όσο και αν ορκίζεσαι πως την έχεις γυρίσει ολόκληρη, η Πελοπόννησος δεν τελειώνει ποτέ. Πάντα κάτι θα σου ξεφεύγει –κι αυτό είναι κομμάτι της μαγείας της.
(*) Πατήστε επάνω σε κάθε προορισμό, για να δείτε λεπτομέρειες, ιδέες για (περισσότερες) βόλτες και προτάσεις για διαμονή και φαγητό.
Διαδρομή #1: Από την Τρίπολη στην Αρχαία Ολυμπία
Χάρτης εδώ
Χιλιόμετρα: 127
Ένας από τους ωραιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, η Αρχαία Ολυμπία, την οποία η άνοιξη κάνει ακόμα ωραιότερη, είναι ο προορισμός. Αλλά το ταξίδι έχει (εξίσου μεγάλη) σημασία: Η εκατό-και-κάτι χιλιομέτρων διαδρομή διασχίζει μερικά από τα ομορφότερα χωριά της Ορεινής Αρκαδίας, περνώντας δίπλα από λουλουδιασμένα λιβάδια με φόντο τις καταπράσινες πλαγιές του Μαινάλου. Και αν θέλετε… λίγη φύση ακόμα, θα οδηγήσετε άλλα 18 χιλιόμετρα από την Ολυμπία ως το πανέμορφο –και ανεξερεύνητο εν πολλοίς– δάσος της Φολόης.
Διαδρομή #2: Από τη Σπάρτη στο Λεωνίδιο και τα Πούλιθρα
Χάρτης εδώ
Χιλιόμετρα: 90
Φαντασμαγορική διαδρομή, που σκαρφαλώνει τις καταπράσινες πλαγιές του Πάρνωνα, περνά από ένα από τα ομορφότερα χωριά του, τον Κοσμά, και ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα, τη Μονή Ελώνης, πριν καταλήξει… παραθαλάσσια, στο υπέροχο Λεωνίδιο και το μικρό γραφικό ψαροχώρι που λέγεται Πούλιθρα. Αν έρθετε ως εδώ καλοκαίρι, αξίζει να οδηγήσετε –μετά από ένα διάλειμμα– την έξτρα ώρα ως την φαντασμαγορικότερη παραλία της ανατολικής ακτής της Πελοποννήσου, που λέγεται Φωκιανό.
Διαδρομή #3: Από τη Νεμέα στα χωριά του Λάδωνα
Χάρτης εδώ
Χιλιόμετρα: 150
Ξεκινάμε από τον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας (υπολογίστε και μια διανυκτέρευση εδώ, για να μην φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε τα εξαιρετικά κρασιά της) και συνεχίζουμε προς την Ορεινή Κορινθία, που αυτή την εποχή –απουσία πληθών Αθηναίων weeekenders– βρίσκεται στα καλύτερά της. Στάση οπωσδήποτε στις όχθες των δύο λιμνών της, Στυμφαλίας και Δόξας, και στα χωριουδάκια της Καστανιάς και του Φενεού, και συνεχίζουμε προς τα υπέροχα χωριά του Λάδωνα: Δάφνη, Δήμητρα και Κοντοβάζαινα.
Διαδρομή #4: Από την Κορώνη στην Κυπαρισσία
Χάρτης εδώ
Χιλιόμετρα: 94
Βαρεθήκατε τα βουνά; Πιστεύετε ότι δεν νοείται ανοιξιάτικη διαδρομή χωρίς θάλασσα; Σας καταλαβαίνουμε. Και σας έχουμε σχεδόν εκατό χορταστικά χιλιόμετρα που ακουμπούν όλη σχεδόν την ώρα στη θάλασσα –εκτός από ένα πολύ μικρό κομμάτι της διαδρομής, από την Κορώνη ως τη Φοινικούντα. Και δεν έχει μόνο θέα θάλασσα: Έχει και συγκλονιστικά κάστρα, και μαγικό ηλιοβασίλεμα με φόντο τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, και μια από τις ωραιότερες ελληνικές παραλίες, την περίφημη Βοϊδοκοιλιά, και νησιώτικη αύρα στην Πύλο, και συναπαντήματα με τον Νέστορα στο παλάτι του, στη Χώρα, που θα ενθουσιάσει ακόμα και τον λιγότερο ένθερμο οπαδό του sightseeing. Και μετά απ’ όλα αυτά, καταλήγει στην Κυπαρισσία –την οποία 23 ακόμα χιλιόμετρα χωρίζουν από τους εκπληκτικούς καταρράκτες της Νέδας.
Διαδρομή #5: Δε Μάνη (συγνώμη, δεν αντέξαμε)
Χάρτης εδώ
Χιλιόμετρα: 148
Εκατό πενήντα χιλιόμετρα… πέτρας και θάλασσας αγκαλιάζουν το μεσαίο «πόδι» της Πελοποννήσου, που λαμπυρίζει στον εκτυφλωτικό της ήλιο. Από το Γύθειο θα οδηγήσετε νότια, προς το Σκουτάρι και τον Κότρωνα, παρατηρώντας το τοπίο να «αγριεύει» όσο κατεβαίνετε, και από εκεί ακόμα πιο νότια, στην Κοκκάλα, το Πόρτο Κάγιο και την κουκλίστικη Βάθεια, κάνοντας όσο περισσότερες στάσεις για φαγητό πλάι στο κύμα και διστακτικά πλατσουρίσματα στις καταπληκτικές της παραλίες.
Από την Βάθεια και μετά, η διαδρομή… τραβά την ανηφόρα, προς τον Γερολιμένα, τα φαντασμαγορικά Σπήλαια του Διρού (στάση εδώ οπωσδήποτε), τα λιθόκτιστα δρομάκια της Αρεόπολης και τα βαθυγάλαζα νερά που αγκαλιάζουν το Λιμένι. Και από εδώ, κατευθυνόμαστε βορειότερα, παρατηρώντας το τοπίο να αλλάζει και να γαληνεύει, καθώς μπαίνουμε στο μεσσηνιακό κομμάτι της Μάνης, με προορισμό ένα από τα ομορφότερα χωριά της, την Καρδαμύλη του Πριν τα Μεσάνυχτα.
Vassilis Viliardos
ΑπάντησηΔιαγραφή8 ώρες ·
Συλλογική αποχαύνωση
Σύμφωνα με έναν πρώην υπουργό της κυβέρνησης, η κατάσταση είναι αναστρέψιμη επειδή η αντίδραση των Ελλήνων δεν είναι «γραμμική», αλλά ξαφνική, απρόσμενη και απροσδόκητη, λόγω του ότι πρόκειται για έναν λαό της τελευταίας στιγμής - οπότε δήθεν υπάρχουν ελπίδες!
Εάν υποθέσουμε ότι ισχύει, δεν καταλαβαίνει κανένας λογικά σκεπτόμενος Πολίτης τι νόημα θα είχε μία τέτοια αντίδραση, όταν θα έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, οι Έλληνες θα έχουν χάσει τα σπίτια και τα εισοδήματα τους, ενώ θα έχουν μετατραπεί σε σκλάβους χρέους μίας σύγχρονης γερμανικής αποικίας. Ασφαλώς θα εξεγερθούν οι Έλληνες όταν χάσουν ότι έχουν και δεν έχουν, όπως άλλωστε εξεγείρονται όλοι οι πεινασμένοι λαοί στον πλανήτη - χωρίς όμως κάτι τέτοιο να είναι ελπιδοφόρο, αφού θα είναι πολύ αργά για δάκρυα.
Άλλοι τώρα αναρωτιούνται τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνουν οι νέοι και προς ποιά κατεύθυνση - κατηγορώντας μας πως τα έχουμε και εμείς οι ίδιοι χαμένα. Εν τούτοις, οι νέοι δεν χρειάζονται ποτέ τις συμβουλές των μεγαλυτέρων, όσον αφορά τη συμπεριφορά τους - γεγονός που τεκμηριώνεται από την ίδια τους τη φύση, σύμφωνα με την οποία αμφισβητούν τα πάντα, έχοντας σκοπό να χαράξουν τη δική τους πορεία στη ζωή.
Επομένως, το πρόβλημα βρίσκεται γενικότερα κάπου αλλού: στο ότι έχουμε συλλογικά αποχαυνωθεί, νέοι και μεγαλύτεροι, αποδεχόμενοι τον εθνικό και ατομικό μας εξευτελισμό χωρίς καμία αντίδραση, είτε από καθαρή δειλία, είτε επειδή έχουμε πεισθεί πως είμαστε θύτες και όχι θύματα.
Κυρίως επειδή αδυνατούμε να καταλάβουμε πως μπορεί μεν να υπερχρεωθήκαμε με δική μας εν μέρει ευθύνη έως το 2009, αν και πολύ λιγότερο από ότι η Ιταλία σήμερα, αλλά δεν οφείλεται σε αντικειμενικές συνθήκες η βιβλική καταστροφή που βιώσαμε μετά το 2010 - αλλά στο ότι σκύψαμε το κεφάλι και αποδεχθήκαμε υφεσιακά μέτρα μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία, αντιδρώντας αποσπασματικά και ελάχιστα.
Το άκρον άωτο της αποχαύνωσης ήταν το ότι, κάποιοι από εμάς ψήφισαν ξανά μία κυβέρνηση που έχει πει τα περισσότερα ψέματα στην υφήλιο, ενώ ανέτρεψε ακόμη και το δημοψήφισμα - δίνοντας έτσι την εντύπωση στους ξένους ότι πρόκειται για έναν ανόητο και τρομοκρατημένο λαό, τον οποίο εύκολα μπορεί να ποδοπατήσει ο καθένας.
Εύλογα λοιπόν θεωρείται πως αποτελούμε τη ντροπή της Ευρώπης και της Δημοκρατίας - ειδικά όταν ανεχόμαστε εντελώς ανίκανες κυβερνήσεις, καθώς επίσης την κατοχή μας από μία χώρα που αιματοκύλισε δύο φορές τον πλανήτη.
Από ένα κράτος που οι πρόγονοι μας πολέμησαν για να μην υποδουλωθούν, που ένοιωσαν ντροπή όταν ηττήθηκαν και που δεν έπαψαν ποτέ να αντιστέκονται στα χρόνια της σκλαβιάς τους, χωρίς να δειλιάσουν και χωρίς να φοβηθούν - ενώ φυσικά δεν θα ήταν σε τέτοιο βαθμό δουλοπρεπείς, ώστε να ευχαριστήσουν δημόσια αυτούς που τους υποχρέωσαν να ξεπουλήσουν τα αεροδρόμια τους, όπως πρόσφατα ο πρωθυπουργός.