Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΤΗΜΑΤΩΝ


Από το βιβλίο του δάσκαλου Στάθη Σταθόπουλου ΄΄ΜΝΗΜΕΣ από την Αρκαδία και το χωριό μου Μυγδαλιά (Γλανιτσιά)΄ 
Μία από τις παραδόσεις των χωριανών μας ήταν και είναι ο Αγιασμός των κτημάτων. Όλοι τρέχουμε με το Αγίασμα της Πρωτάγιασης στο χέρι και αγιάζουμε όλα τα κτήματά μας, τ’ αμπέλια, τα σπίτια, τα χωράφια, τα ζώα, τα μελίσσια, τους μύλους, τα καταστήματα.
Έτσι τη χρονιά του 1936, μετά την προσφορά του Αγιασμού από του παπά το χέρι, στις 6 Γενάρη, ξεκινήσαμε με τον αείμνηστο και αγαπημένο μου θείο Μήτσο Κ. Σταθόπουλο (Παπίτσα) για ν’ αγιάσουμε τα κτήματά μας.

Περάσαμε τη Λιάσκοβα και αφού αγιάσαμε τα χωράφια μας στου Λώλη, στα Κερπινιώτικα Καλύβια, στον Παλιόπυργο και το μύλο μας, φτάσαμε στου Μπουλιμέτη στο σπίτι της κυρά Κούσιαινας Νταρζάνου που μας δέχθηκε με χαρά.
Κοντά εκεί ήταν και το καλύβι του Πλατομηνά. Βγήκα να το δω και να αποτίσω φόρο τιμής στους ανθρώπους του που λείπουν, γιατί όταν ήμουν οχτώ χρονών έζησα μαζί τους μια διδακτική εμπειρία που θα την αναφέρω εδώ, σα μνημόσυνο για τον Πλατομηνά και τα παιδιά του.

Τον Πλατομηνά τον είχε βοηθό στο μύλο ο πατέρας μας. Εκείνα τα Χριστούγεννα μ’ άφησε ο πατέρας μου στο μύλο με το Μηνά Μαραγκό, έναν καλοκάγαθο και σεβάσμιο άνθρωπο που μόνο το καλό ήξερε, και με τη νεαρή και χαριτωμένη κόρη του Κωνσταντίνα – αργότερα μητέρα του μαγαζάτορα Βασίλη Δ. Βασιλόπουλου – η οποία σαν παιδάκι που ήμουν, μ’ αγαπούσε πολύ.
Μια νύχτα έβρεξε πολύ και τα νερά του Λάδωνα είχαν φτάσει στο λιθάρι του μύλου και σε λίγο θα έφταναν στο παραγώνι, όπου κοιμόμασταν. Γι’ αυτό φύγαμε και ανεβήκαμε στου Μπουλιμέτη, στο καλύβι του γερο Μηνά, στο οποίο έμενε κι ο κτηνοτρόφος γαμπρός του Νίκος Μαραγκός με τη φαμελιά του.
Πρώτη φορά πήγαινα σε καλύβι. Ήταν ένα παραλληλεπίπεδο, ισόγειο, λιθόκτιστο σπίτι, ύψους περίπου τριών μέτρων. Είχε κι ένα πατωματάκι, ένα ψαθί δηλαδή, σ’ όλο το πλάτος του καλυβιού και μήκους τριών μέτρων, στο οποίο ανέβαιναν με μια σκαλίτσα.
Στο κάτω πάτωμα και σε όλο το ισόγειο καλύβι, που δεν ήταν χωρισμένο, έμεναν τα γιδοπρόβατα, τα γουρούνια και οι κότες, όλα μαζί.
Μόνο τα σκυλιά ήταν έξω, φύλακες πιστοί.
Το πρωί φάγαμε τραχανά με γάλα. Τρώγαμε και κολώστρες, γιαούρτια, τυριά, γάλα. Έβρεχε συνέχεια και δεν βγαίναμε από το καλύβι. Ακούγαμε μέρα νύχτα, ιδιαίτερα όμως, στη σιγαλιά της νύχτας, το φοβερό θόρυβο, που έκανε η ροή του νερού του ποταμού, να πέφτει πάνω από εκατό μέτρα και να κατρακυλάει στους απότομους γκρεμούς.
Έπειτα από τρεις μέρες, άνοιξε ο Θεός τα μάτια του και βγήκαμε έξω. Τότε αντίκρυσα απέναντι ΄΄την καβούλια΄΄, με τους πανύψηλους και απότομους βράχους της, άκουσα το βουητό του ποταμού και δεν χόρταινα την απέραντη έκταση με τις χαραδρώσεις της.
Περιμέναμε λίγο να πέσουν τα νερά του ποταμού και φύγαμε για το μύλο, ο γερο Μηνάς, η Ντίνα κι εγώ. Πετάξαμε τις λάσπες, ανάψαμε φωτιές, στέγνωσε ο μύλος, τακτοποιήσαμε τα πράγματα στη θέση τους και άρχισε η λειτουργία του μύλου γιατί ο κόσμος είχε ανάγκη.
Τούτη τη θύμηση είχα στο μυαλό μου και έστεκα μπροστά από το καλύβι με συγκίνηση κι ευλάβεια. Από τη μνήμη την παλιά, η θεία Νταρζάναινα, η μητέρα του Αγαμάκου, με ξύπνησε με το κάλεσμά της, να πάω μέσα για φαγητό.
Πήγα και μια καλοψημένη ζεστή μπομπότα με άφθονο και νοστιμότατο τουλουμίσιο τυρί, μας περίμεναν. Φάγαμε με πολλή όρεξη και φύγαμε για το χωριό, όπου φτάσαμε το βράδυ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει όλους και τ’ όνομά τους, ας είναι αιώνιο.



9 σχόλια :

  1. Ανώνυμος16/1/13 11:08

    Τι φοβερές σκηνές!! Τι φοβερές εικόνες!! Ι936 βαδίζανε απο το πρωί μέχρι το βράδυ να αγιάσουν τα κτήματά τους το μύλο και ότι αγάπαγαν στο δρόμο τους. Καλύβια ανθρώπους, ζωντανά.
    Με πίστη στη δύναμη του Αγιάσματος και στο Θεό.
    Πρώτη φορά πήγαινα σε καλύβι....Είχε κι ένα πατωματάκι, ένα ψαθί δηλαδή, σε όλο το πλάτος.......Στο κάτω πάτωμα και σε όλο το ισόγειο καλύβι, που δεν είταν χωρισμένο, έμεναν τα γιδοπρόβατα, τα γουρούνιοα και οι κότες, όλα μαζί!....
    ΦΟΒΕΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
    BG

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος16/1/13 17:10

    ολική επαναφορά στο παρελθόν ...μπορεί και στο μέλλον
    *

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος16/1/13 17:31

    ΕΧΕΤΕ ΟΡΕΞΗ ΑΚΟΜΑ.ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος16/1/13 17:39

    δασκαλε κατι δεν μου λες καλα....κτηματα μας,αμπελια μας, καλυβια μας,κλπ.δασκαλε να σε πληροφορησω οτι, εχει εμφανιστει ενας στουρναρας και γυρευει λεφτα για ουλα τα παραπανου,κατι σαν αγας δασκαλε[εκμεταλευτης..ισως ναλεγες ].....για πες μας δασκαλε,τινους ειναι τα χωραφια??δικα μας ηη του νταβαντζη???gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος16/1/13 19:52

    Τέλος στη ζωή του έβαλε πριν από μερικές ώρες ένας 50χρονος από τον Αρχάγγελο.Σύμφωνα με τη Rodiaki πρόκειται για έναν οικογενειάρχη, ο οποίος είχε πάει από νωρίς το πρωί στο αγρόκτημά του και απο τότε δεν επικοινώνησε με τη σύζυγο του.

    Η ίδια ανησύχησε και αποφάσισε να πάει εκεί όπου αντίκρισε, τον σύζυγό της απαγχονισμένο...

    Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται αυτή την ώρα διαδικασία έρευνας από την αστυνομία της περιοχής ενώ ενημερώθηκε προφορικά και ο Εισαγγελέας Ρόδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΡΕΝΤΕΖΕΛΑΣ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΜΜΑΑ16/1/13 20:36

    Ο ΣΥΜΕΟΣ ΚΙ Ο ΙΣΟΥΦ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ(ΤΟΥ ΣΟΥΦΗ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ) ΓΕΡΟΛΥΚΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος16/1/13 21:08

    δηλαδη σε λιγα χρονια θα λενε....στις τρουπες του στουρναρα ας πουμε????gerolykos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος16/1/13 21:56

    Αν μας είχε στο μάθημά του και μας έλεγε να σχολιάσουμε αυτά που διαβάζουμε στην ανάρτηση θα μας έβαζε χατηρικώς 3 και πολύ θα ήταν.
    Απο τολότελα καλή και η παναγιώταινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος16/1/13 23:02

    πιο μαθημα του μωρε

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.