Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Από το βιβλίο του Στάθη Σταθόπουλου
Μνήμες από την Αρκαδία και το χωριό μου Μυγδαλιά (Γλανιτσιά) 

Το δημοτικό σχολείο Γλανιτσιάς (Μυγδαλιάς), πρέπει να λειτούργησε πλημμελώς, μετά το 1850. Επίσημα, όμως, ιδρύθηκε το 1880, σα μονοτάξιο (μονοθέσιο), μ’ ένα δηλαδή δάσκαλο, ως το 1937, οπότε προήχθη σε διθέσιο και λειτούργησε έτσι μέχρι το 1955, που προήχθη σε τριθέσιο και λειτούργησε μέχρι το 1970. Τότε, λόγω του μικρού αριθμού μαθητών υποβιβάστηκε σε μονοθέσιο και έτσι λειτουργεί μέχρι σήμερα. Στην αρχή λειτούργησε ως κοινοτικό και αργότερα, ως δημόσιο

Πρώτο αναγνωρισμένο δάσκαλο είχε ένα Βαλτεσινιώτη, που λεγόταν Μαντάς και φορούσε φουστανέλλες. Ύστερα διορίστηκε δάσκαλος στο σχολείο μας ο παπα Κώτσιος, που συναλλασσόταν, μερικές φορές, για λίγο διάστημα, με τον Γλανιτσιώτη δάσκαλο, Γιώργη Παπαγιάννη, ανάλογα με το δήμαρχο, που έβγαινε στο δήμο Κλείτορος.
Από την ίδρυσή του, ως το 1932, το σχολείο μας δεν είχε δικό του διδακτήριο. Στεγαζόταν σε διάφορα σπίτια, με πρώτο το Μαρουδέικο και στη συνέχεια, στο σπίτι του Κατσιάκου, στο σπίτι του Θανάση Μαλαπέρδα, του Παπαδημήτρη, του Ζαγκλόγιαννη. Στεγαζόταν στα σπίτια αυτά με μίσθωμα. Για πολλά χρόνια στεγαζόταν, δωρεάν, στην εκκλησία μας.
Το σημερινό διδακτήριο άρχισε να χτίζεται το 1929 σε οικόπεδο της εκκλησίας που το παραχώρησε δωρεάν στην επιτροπή, της οποίας πρόεδρος ήταν ο παππάς και δάσκαλος του χωριού μας, παπα Κώτσιος. Το’ χτισε, στην αρχή, η εκκλησία μας με χρήματα, που εξοικονόμησε από την πώληση ενός εκκλησιαστικού υδρόμυλου, στη θέση Λιάσκοβα.
Με τη φροντίδα των δασκάλων και των σχολικών εφορειών γίνονταν, κατά καιρούς, οι δέουσες επισκευές και επιδιορθώσεις και έτσι διατηρείται και σήμερα σε καλή κατάσταση.
Έγινε ακόμη η περιμάνδρωση του μικρού προαυλίου, με τοιχοποιία.
Το σχολείο μας έχει μ’ όλα τα σχεδόν τ’ απαραίτητα έπιπλα, όργανα και εποπτικά μέσα διδασκαλίας και με σχολική βιβλιοθήκη, που έχει πάνω από 800 βιβλία μορφωτικού περιεχομένου.
Εδώ, μάθαμε τα πρώτα μας γράμματα και είχαμε την ευτυχία, στα χρόνια της κατοχής, αλλά και μετέπειτα, να διδάξουμε στους αγαπημένους μαθητές μας, τον ύμνο της ελευθερίας, καθώς κι όλη την ένδοξη ιστορία  της φυλής μας. Στο σχολείο τούτο, όπου δίδαξα ως διευθυντής και δάσκαλος 26 χρόνια, ευτύχησα να μεταβώ ως Επιθεωρητής δημοτικών σχολείων και να επιθεωρήσω το σχολείο και τους συναδέλφους, που είχαμε συνεπηρετήσει  στον ίδιο χώρο και είχαμε μαζί τονίσει στα παιδιά, τα λόγια του Γέρου του Μοριά, που είχε απευθύνει στους μαθητές του Α’ Γυμνασίου Αθηνών, στην Πνύκα :
΄΄Χίλια ξέρεις μύρια ρώτα΄΄ ή ΄΄η μόρφωσή σας και η προκοπή σας, να μη γίνει σκεπάρνι μόνο, για το άτομό σας, αλλά να κοιτάζετε το καλό της Κοινωνίας, γιατί μέσα στο καλό αυτό, υπάρχει και το δικό σας΄΄.
Στο δημοτικό σχολείο Μυγδαλιάς, δίδαξαν, κατά καιρούς, οι παρακάτω δάσκαλοι, που ήταν πραγματικά ευσυνείδητοι και εργατικοί :

- 2 -

  1. Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου, η παπα Κώτσιος, που διετέλεσε στο χωριό μας, πολλά χρόνια παπάς και δάσκαλος.
  2. Γεώργιος Παπαιωάννου ή παπα Γιάννης, που υπηρέτησε στο χωριό μας για λίγο χρονικό διάστημα.
  3. Πάνος Χαρ. Πολύδωρας ή Σταμιροδάσκαλος, που έγινε αργότερα παπάς.
  4. Κώστας Ματσιακάς, από το Βαλτεσινίκο.
  5. Βασιλική Ανθούλη, από τα Λαγκάδια, που παντρεύτηκε το γεωπόνο Γιάννη Κωνσταντινόπουλο (Σιαούρλο) από το χωριό μας.
  6. Πάνος Αγγ. Ρέππας, από το Βαλτεσινίκο.
  7. Ελένη Γ. Δασκαλοπούλου, από την Κερπινή.
  8. Γκόλφω Ευστ. Βραχνού – Σταθοπούλου, από το Βαλτεσινίκο.
  9. Γκόλφω Γ. Κάππου, από τα Λαγκάδια.
  10. Μαρία Ψυχογιού, από την Τρίπολη.
  11. Τούλα Κογιώνη, από την Τρίπολη.
  12. Μαρία Καδά, από την Κερασίτσα Τριπόλεως.
  13. Βασιλική Ντάνου, από το Αθήναιο – Μαντινείας.
  14. Πάνος Σπηλ. Πολύδωρας, από τη Μυγδαλιά.
  15. Πάνος Αγγ. Κωνσταντινόπουλος, από τη Μυγδαλιά.
  16. Ευαγγελία Πασσά – Κωνσταντινοπούλου, από το Αργος.
  17. Κώστας Οδ. Κωνσταντινόπουλος, από τη Μυγδαλιά.
  18. Νίκη Πολύδωρα, που παντρεύτηκε το δάσκαλο Χαράλαμπο Γ. Πολύδωρα από τη Μυγδαλιά.
Σχεδόν όλοι οι μαθητές του διέπρεψαν και διαπρέπουν στα γράμματα και στις τέχνες.
Από την κατοχή και μετά, υπηρέτησαν στο δημοτικό σχολείο Μυγδαλιάς, ως αποσπασμένοι, οι δάσκαλοι :
α. Θεόδωρος Αργ. Γιαννόπουλος, που προήχθη αργότερα σε εκπαιδευτικό σύμβουλο.
β.   Μαρίτσα Θεοδ. Γιαννοπούλου, η σύζυγός του, και
γ.  Γιάννης Αν Σταθόπουλος, που προήχθη αργότερα, σε Γενικό Επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης, από τη Μυγδαλιά.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΥΡΑΣ ΓΕΦΥΡΙ – ΜΥΓΔΑΛΙΑΣ

Στην κατοχή στις αρχές του 1944, οι αρμόδιες αρχές της Εθνικής Αντίστασης, για να βοηθήσουν του κατοίκους του χωριού μας, που είχαν λάβει όλοι μέρος  στην Αντίσταση και ιδιαίτερα τους κατοίκους των οικισμών Κοκκαλιάρας, Κούφιου, Διχαλωτού, Κυράς Γεφύρι και Μπουλιμέτη, των οποίων τα παιδιά περπατούσαν πάνω από μισή ώρα για να φτάσουν στα γύρω σχολεία , ίδρυσαν μονοθέσιο δημοτικό σχολείο στης Κυράς το Γεφύρι. Βρίσκεται στο κέντρο όλων των συνοικισμών και διορίστηκα εκεί δάσκαλος.
Ένας δάσκαλος, που έκανε χρέη επιθεωρητή και είχε την έδρα του στα Λαγκάδια, μου κοινοποίησε τη διαταγή της τοποθέτησής μου και με διέταξε να μεταβώ στης Κυράς το Γεφύρι, να βρω διδακτήριο και ν’ αρχίσω τη λειτουργία του, χωρίς φυσικά  να έχω κανένα θρανίο, έπιπλο ή εποπτικό  μέσο διδασκαλίας.
-3 -

Πραγματικά πήγα στης Κυράς το Γεφύρι και φρόντισα να βρω διδακτήριο. Στην αρχή προθυμοποιήθηκε ο Βλασοθανάσης, να προσφέρει το καλύβι του για
σχολείο, όπως και οι  Κατσιαλεπαίοι, αλλά τελικά δεν ευοδώθηκαν οι ενέργειες. Άλλο δεν υπήρχε. Ανέφερα σχετικά στον επιθεωρητή, ο οποίος, παρά την αναφορά μου, συνέχισε να μου στέλνει αυστηρές διαταγές, γραμμένες πρόχειρα πάνω σε χαρτί τσιγάρων και με διέταζε  ν’ ανοίξω και να λειτουργήσω
το συνοικισμό, το νεοιδρυθέν δημοτικό σχολείο και κατά κάποιο έμμεσο τρόπο, με απειλούσε.
Ο κύριος Επιθεωρητής, παρ’ ότι στα άλλα σχολεία της περιοχής, οι δάσκαλοι, δεν είχαν πάει καν στις θέσεις τους, εμένα με πίεζε καθημερινά με τις απειλητικές διαταγές του.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση και για να αποφύγω οποιαδήποτε δυσμενή παρατήρηση ή επίπληξη – γιατί εκείνη την εποχή ήταν πολύ απλό και εύκολο να τιμωρηθείς – σκέφτηκα να κάνω διδακτήριο και μάλιστα δωρεάν, τον υδρόμυλό μας, του Συμεού το μύλο, που τον δούλευε ο αδελφός μου Γεώργιος Σταθόπουλος ή παπα Γιώργης.
Έγκριση αρμόδιας επιτροπής για την καταλληλότητά του τότε, δεν είχα. Ανέφερα σχετικά στον Επιθεωρητή και του γύρεψα να στείλει επιτροπή για την έγκριση του οικήματος. Μου απάντησε γενικά και αόριστα, να φροντίσω για την άμεση και ομαλή λειτουργία του σχολείου.
Στη δύσκολη αυτή στιγμή, αποφάσισα να προχωρήσω στην λειτουργία του σχολείου. Ειδοποίησα τους γονείς των μαθητών από τους συνοικισμούς, να στείλουν τα παιδιά τη Δευτέρα στο σχολείο.
Πήγα κι εγώ εκεί το πρωί της Δευτέρας, και όταν έφτασα στα Παλιοκάλυβα, ανέβηκα σε μια μεγάλη σφήνα και σφύριξα με μια διαπεραστική σφυρίχτρα, σαν αγροφύλακας, για να ακούσουν τα παιδιά. Όλα σχεδόν έρχονταν από την άλλη όχθη του ποταμού.
Προσέξαμε να περάσουν τα παιδιά και ν’ ανεβούν στο Πυργόπουλο.
Εκεί κάθησαν γύρω-γύρω στη φωτιά, σε σκαμνιά και σε προσκέφαλα.
Κάναμε θερμή προσευχή κι αρχίσαμε το κουβεντολόι, την πρώτη μέρα. Τους έδωσα οδηγίες, για το πώς θα έρχονται, για τον τρόπο ν’ ανεβοκατεβαίνουν στο Πυργόπουλο και πώς να προφυλάσσονται από τα ζώα των πελατών του μύλου.
Την άλλη μέρα, μαζεύτηκαν τα παιδιά στην ώρα τους. Κάθησαν στις θέσεις τους και μετά την προσευχή άρχισαν τα μαθήματα, σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Ανάγνωση κάναμε από μερικά παλιά βιβλία, που είχα φέρει. Εκεί χρησιμοποιήσαμε για μαυροπίνακα, ένα μεγάλο καλοφτιαγμένο κασόνι, σχήματος ορθογωνίου παραλληλεπιπέδου, με μεγάλη σε μήκος και ύψος πλευρά και για κιμωλία χρησιμοποιήσαμε κάρβουνα από τη φωτιά που έκαιγε, και που χρησιμοποιούσαμε με σύνεση και φειδώ. (Φαίνονται ακόμα, στο κασόνι, οι μουτζούρες, που γράφαμε και σβήναμε, από τη μια πλευρά του).
Έτσι, εκεί στο παραγώνι και γύρω από τη φωτιά, οι μαθητές έκαναν επί ένα μήνα και περισσότερο όλα τα μαθήματα.
Τα διαλείμματα γίνονταν στο χώρο των μαθημάτων. Μόνο, αν κάποιο παιδί είχε ανάγκη να κατεβεί, το συνόδευα εγώ για να το προφυλάξω από τη σκάλα κι από τα ζώα του μύλου.
Μετά την προσευχή και το σχόλασμα, φροντίζαμε με τον αδελφό μου, να βγάζουμε έξω τα παιδιά και να φεύγουν γερά από το σχολείο τους.


3 σχόλια :

  1. Ανώνυμος16/6/13 12:57

    τι να πω...καλημερα !τα μονα που θα θελα να σχολιασω και να πω ειναι τα εξης πραγματικα η γλανιτσια με τους ανθρωπους αρθρογραφους της προσφερει εργο!κοινωνικοπολιτικο,ηθογραφικο,προσφερει στο να διασωθουν μνημες και καταδεικνυει τον τροπο πως ,με λιγη θεληση, μπορουν να προσφερθουν τα μεγιστα και κυριως παιδεια, με πενιχρα μεσα ,σε εναν λαο που
    περιμενει το μαννα εξ ουρανου!εξαιρετικα κειμενα!ευγε στο μπλογκ της μυγδαλιας θα τολμησω να πω το πιο ποιοτικο μπλοκ της γορτυνιας!καλημερα!
    Dimitra Kolovou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος16/6/13 16:04

    καλημερα μωρ τσιουπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος18/6/13 10:28

    Ο αείμνηστος και πανάξιος Δάσκαλός μας ,Ευστάθιος Σταθόπουλος ,σε χαλεπούς και πονηρούς καιρούς έστησε στον υδρόμυλο του πατέρα τουμ στον κάμπο της Ρουπακίνας, από το μηδέν χωρίς τα στοιχειώδη μέσα ένα πρόχειρο Σχολείο.Τα κατάφερε γιατί πίστευε σε αυτό που έκανε ,προσφέροντας το ύψιστο αγαθό της Παιδείας στα αναλφάβητα και φτωχά ελληνόπουλα. Δεν ήθελε να μείνουν στο πνευματικό σκοτάδι της αμάθειας τα παιδιά της ελληνικής υπαίθρου.Και μετέτρεψε έξυπνα το κασόνι του μύλου σε μαυροπίνακα και τα κάρβουνα σε κιμωλίες . Πολύ ευρηματικός και αποτελεσματικός ο Δάσκαλός μας.Κι αυτό γιατί είχε βαθιά πίστη στην ιερή αποστολή του Δάσκαλου ως παιδαγωγού και πνευματικού Λειτουργού. Χωρίς να υποβαθμίζω την αξία της υλικοτεχνικής υποδομής ,των βιβλίων και των εποπτικών μέσων ,που είναι χρήσιμα και απαραίτητα για τη λειτουργία ενός σύγχρονου Σχολείου ,θεωρώ πως η ψυχή του Σχολείου είναι πάντα ο σωστός Δάσκαλος-Παιδαγωγός. Ο Δάσκαλος που είναι ποιητής και σμιλευτής ψυχών.Ο Δάσκαλος που αγαπά και μεταδίδει απλόχερα τις γνώσεις του. Αυτός που με το ήθος και το χαρακτήρα του εμπνέει και καθοδηγεί το νέο στην κατάκτηση της γνώσης ,στην αυτογνωσία ,στην επαγγελματική του αποκατάσταση και στην ομαλή ένταξή του στην κοινωνία. Τέτοιος ήταν ο σοφός και αγαθός Δάσκαλός μας. Γι΄αυτό και εμείς οι μαθητές του τον θυμόμαστε και τον ευγνωμονούμε για τα εφόδια που μας έδωσε στη ζωή μας.
    marpolix

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.