…θα ξεχάσουμε ότι κάπου εκεί υπάρχει ένα ‘παράλληλο πράσινο
σύμπαν’ που σφύζει από ζωή, για εμάς … χωρίς εμάς!
Δε συνειδητοποιούμε ότι ο φτιαχτός αστικός κόσμος εξυπηρετεί
μεν τις πρακτικές ανάγκες μας αλλά απαξιώνει τις ψυχολογικές μας.
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε σ’ ένα Matrix, όπου όταν και
εάν κάποια στιγμή ‘ξυπνήσουμε’ στη φυσιολογικότητα της Φύσης, ο ‘γκρίζος’
συμβιβασμός ΔΕΝ αποτελεί πια επιλογή.
Εξαιρείς το χαραματιάτικο εγερτήριο γιατί πρέπει να
προλάβεις το φως της μέρας και το ενοχλητικό χειμωνιάτικο κρύο μέχρι να
‘αρματωθείς’ με τα ζεστά πεζοπορικά σου ρούχα. Αν τα αφήσεις αυτά στην άκρη,
όλο το υπόλοιπο βίωμα - από το πρώτο πάτημα στο χώμα μέχρι την κατάκτηση του
όποιου τερματισμού - είναι τόσο πολλαπλασιαστικά ‘εύφορο’ που ανακαλύπτεις την
ύπαρξη του ‘φυσικού dopping’.
Με σταθερό περπάτημα ακούς τα βήματά σου, αισθάνεσαι την
ανάσα σου και βλέπεις πιο καθαρά από ποτέ. Αρχίζεις και ξεχωρίζεις μυρωδιές που
είχαν θαφτεί στο υποσυνείδητο και παρατηρείς μορφές ζωής που σε εντυπωσιάζουν,
καθότι ως γέννημα θρέμμα αστικού τοπίου σε κατατρέχει μια κάποια έκπληξη με τα
ζωντανά στο φυσικό τους περιβάλλον.
Ορη-βατώντας στην Ελληνική Φύση, είναι από μόνο του μια
Εμπειρία!
Η κάθε εποχή ‘ντύνει’ το τοπίο τόσο διαφορετικά που οι
άπειρες εντυπωμένες εικόνες μέσα σου εμφανίζονται απ’ το πουθενά στη βαρετή
καθημερινότητα της πόλης όταν τις χρειάζεσαι. Είναι μια προίκα που κουβαλάς,
χωρίς δυνατότητα μεταβίβασης. Είναι πάντα εκεί και σε περιμένει να σου ‘φτιάξει
τη μέρα’.
Με σταθερό, λοιπόν, περπάτημα αρχίζεις την ανάβαση και τότε
είναι που η προσωπική πάλη με το σώμα και την ψυχή σου παίρνει μπρος. Κάποια
στιγμή η κόπωση σε συναντά, αλλά μ’ έναν περίεργο μαζοχιστικό τρόπο - που δεν
ήξερες ότι διαθέτεις - το κάρφωμα της ‘εικονικής σημαίας’ στον προγραμματισμένο
από την ομάδα στόχο γίνεται μονόδρομος.
Και αυτή ακριβώς είναι η τεράστια ανταμοιβή σου. Αυτό
ακριβώς είναι το κρυφό αλλά τόσο ουσιαστικό κέρδος σου.
Το μυαλό σου είναι εκεί, συγκεντρωμένο και αποφασισμένο.
Υπολογίζεις τον βηματισμό σου και κρατάς δυνάμεις για να πετύχεις τον στόχο
σου. Εκεί που νομίζεις ότι το σώμα εγκαταλείπει, εκεί έρχεται η ψυχή και σε
ενθαρρύνει. Είναι ένα συνεχές παιχνίδι που σε υποχρεώνει σε νίκη, μιας και δεν
παρέχονται άλλες επιλογές.
Κάπως έτσι μαθαίνεις σιγά-σιγά να αντιμετωπίζεις και τα
“βουνά” της προσωπικής σου ζωής. Σαν ανηφοριές που αρχικά φαντάζουν
αξεπέραστες, αλλά στο τέλος αποδεικνύονται κατορθωτές. Είναι μια στάση ζωής που
σε βάζει, χωρίς εθελοτυφλίες και άσκοπες φοβίες, να σταθείς απέναντι από το
πρόβλημα, να το τεμαχίσεις, να το επεξεργαστείς, να το οικειοποιηθείς, έτσι
ώστε μετά να το μεταμορφώσεις σε πιο ευπρόσιτο και επιλύσιμο.
Μαθαίνεις να είσαι σε εγρήγορση, σε μια εσωτερικευμένη
διαδικασία επιμονής και υπομονής. Υπόγεια δουλειά υποδομής … σαν να λέμε!
Ουσιαστικά εκπαιδεύεσαι εν αγνοία σου στην αντι-λήθη, στην αντι-μαλθακότητα,
στην αντι-τρυφηλότητα. Είναι μια εσωτερική διεργασία που άθελά σου, λίγο-λίγο
κάθε φορά, καταλήγεις ατσαλωμένος μπροστά στη δυσκολία. Στο τέλος … μάλλον
αρχίζει να σου αρέσει κιόλας!
Ορη-βατώντας στην Ελληνική Φύση, λοιπόν, όλα αποκτούν νόημα
και σκοπό!
Το κάλος των πρωτόγνωρων … όπως έχουμε δυστυχώς καταντήσει …
εικόνων που αντικρίζεις σε βάζει σε σκέψεις γιατί ζεις εκεί που ζεις, ενώ κάπου
εκεί παραδίπλα σε περιμένει αυτό το φυσικό ‘luna park’. Το γιατί έχει συμβεί
αυτό στην έκταση που έχει συμβεί αγγίζει τα όρια της διαστροφής!
Ως πρωτάρα ορη-βάτισσα, που είναι σε φάση υπερμεγένθυσης των
πάντων, μπορεί και να υπερβάλλω λίγο. Το σίγουρο είναι ότι κάθε ‘βουνίσια’
εμπειρία μου με ‘εξαρτά’ όλο και περισσότερο, σαν να ξυπνά ένα πρωτόγονο
αίσθημα που με θέλει ταυτισμένη μ’ αυτό το ‘παράλληλο πράσινο σύμπαν’ και
από-ταυτισμένη απ’ αυτά τα σύγχρονα αστικά κέντρα της παρακμής, τα ‘τεχνητά
δημιουργήματα της ντροπής’.
Ορη-βατώντας στην Ελληνική Φύση, αρχίζεις να υποπτεύεσαι ότι
κάτι δεν πάει και τόσο καλά στην καθημερινότητα που μέχρι πρότινος αποκαλούσες
… φυσιολογική.
Και τότε, η ανάσα σου μες στο βουνό από συγκυριακή απόλαυση
αρχίζει να γίνεται ανάγκη…
…και τα αρώματα του βουνού να γίνονται η αναπνοή σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα διαγραφής σχολίων χωρίς καμία προειδοποίηση.